Lucky man

Confusion

your sight an

illusion

next to me.

Controversy

your dirty sheets

to

your aromatic body.

It makes me want you.

More.

But no love is found

anywhere for me.

I call it "unlucky".

People.

Situaton.

Time.

So, if you don't

ask for love,

what are you

longing for,

lucky man?

το μπλε τριαντάφυλλο

Η πόρτα κλείνει

η ανάσα μου σβήνει

κι όμως μου φαίνεσαι όμορφος

ακόμη πολύ

Βρωμάνε οι λέξεις

το ίδιο κι οι σκέψεις

τσιγάρο και άρωμα

απο το σώμα σου

Το ύψος σου με θίγει

κι η τσάντα μου ανοίγει

για να σου προσφέρει

το λουλούδι σου

Κι όμως ήταν καλοφτιαγμένο

και ωραία δεμένο

με την κορδέλα

Ψιλοχάλασε στην τσάντα

Δεν το περίμενα πάντα

οτι θα χάριζα ένα

μπλε τραντάφυλλο

Περίμενα ηλιοβασίλεμα

ζεστή σοκολάτα στα μάτια σου,

μα το μικρό σου χαμόγελο

έκανε τα μάτια μου

να πεθάνουν στα δικά σου

Βωμολοχίες

Δεν πίστευα οτι

θα μιλάω

κάποτε

έτσι.

Πόσο μάλλον οτι

θα έχω τέτοια

άποψη

για κάποιον.

Αλλά με γάμησες.

Είτε το ήθελες,

είτε όχι.

Κι αυτό γιατί με έκανες να δω στα μάτια σου

οτι θα μπορούσα να σ' αρέσω και σαν άνθρωπος.

Σαν άνθρωπος....

Αμαρτία

Δεν υπάρχει χειρότερη βλακεία

σωστό ή αμαρτία

να τα χεις όλα κι όμως να κλαις

χωρίς να ξέρεις τι θα σε βοηθήσει

χωρίς να ξέρεις τι θες.

Να κλαις για μια αφορμή, για ένα λεπτό,

χωρίς μια ψυχή, χωρίς ένα σκοπό

δίπλα σου.

Να κλαις...

που με δική σου απόφαση

αποχωρίζεσαι

την αγκαλιά μιας νύχτας

το χάδι μιας αυγής

τη ζεστασιά μιας καληνύχτας

υπο το φως της ηδονής

έστω και ψεύτικα...

...γιατί ενώ τα έχεις ανάγκη,

ο άνθρωπος

που θα στα δώσει

δε θα νοιαστεί για σένα

παρα μόνο εκείνη τη βραδιά.

Μα έχοντας διώξει τον πειρασμό,

συνεχίζω να κλαίω...

Δε δίνεις δεκάρα...

Μου λες πως σε γράφω

πως σου πουλάω αγκαλίτσες

τους τρεις τελευταιούς μήνες

Εγώ λέω πως εσύ

δε δίνεις δεκάρα για μένα

Κι έτσι απο αντίδραση

μου πετάς μια πεντάρα

Κι εγώ την ψάχνω όσο τίποτα

χωρίς όμως να το δείχνω

Πολύ απλά γιατί ξέρω

βλέπω το χέρι σου το γρήγορο

που απλώνει και παίρνει πίσω

την πεντάρα

Γι' αυτούς που ο χρόνος δε γιατρεύει...

Είναι φορές που θες να παντρευτείς
ένα όνειρο ζωής
έναν άνθρωπο
ένα ψέμα
ένα χέρι που σ' απελευθερώνει
μια αλήθεια που πότε πότε σε λυτρώνει

να νιώσεις λιγότερο άνθρωπος
και περισσότερο Θεος'
μα μόνο στο δικό σου κόσμο
μόνο στη ζωή που δικαιωματικά σου ανήκει
για να ευτυχείς μόνο πάνω στο δικό σου βάρος
και κανείς να μη ζητήσει το λογαριασμό...

...για να γίνεις πούπουλο
και το τσούξιμο των ημερών να περάσει.

Αλλά είναι τόσο δύσκολο
που όσο το σκέφτεσαι
ολοένα και δυστυχείς
γιατί όταν μικρός αποκτάς πληγές
μεγαλόνοντας
ολοι και όλα, ακόμα και συ
πατάς πάνω σ' αυτές

για να συνεχίσεις
είτε όχι, είτε το θες
για να ζήσεις
παιδί του μέλλοντος,
βρέφος του χθες.

Μα οι πληγές να πληθαίνουν...

Αντιερωτικόν

Σ' ευχαριστώ
που τραγουδώ ακόμα
σ' έναν άπιαστο ρυθμό
σ' ένα σκοπό όλο δικό μου
ευχαριστώ
που τραγουδώ ακόμα.

Σ' ευχαριστώ
που με αφήνεις και μιλώ
που σου ζητώ να με προσέχεις
που σε ξεχνώ και συ μ' αντέχεις
ευχαριστώ
που σου μιλώ
ακόμα.

Ζητώ συγγνώμη
που αφήνω τις στιγμές
να μιλάνε για το χθες
και για τα χρόνια
ξέροντας πως κι αν εγώ θα φεύγω
εσύ θα είσαι πάντα εκεί για να γυρνώ.

Σ' ευχαριστώ

γιατί τα λάθη άνθρωπο με κάνουν

κι αφορμή δίνουν στηνς αγκαλιά σου να χωθώ.


Εαν αυτό το τραγούδι, σας θυμίζει έστω και έναν άνθρωπο της ζωής σας, εκτός εραστή ερωτικό σύντροφο, να ξέρετε οτι είστε πολύ τυχεροί...