Manila

Άνεμος φύσηξε

άνεμος έδιωξε τη ρόκα

μη γνέθεις παραμύθια, μάτια μου,

στον ήλιο χαμογέλα πρώτα

Ταξίδι είναι η στιγμή

όνειρο που γεννάται

στα μάτια μου όταν σε κοιτώ

χτύποι της καρδιάς, βαράτε

κι αν οι πόθοι μου κρυφοί

κι αν λογίζονται μεγάλοι,

είν' ο κόσμος που μικρός

κάνει το βότσαλο ακρογυάλι

και σεις ανθρώπων παντογνώστες

μάθετε και να ρωτάτε

τους πόθους κι όχι το σωστό

μην μ' εμποδίζετε, 

σιωπάτε!

Με πολλή αγάπη
στη φίλη και συνάδελφο,
Manila Dhespollari