Η αρρώστια μου

Πόσο θα θελα να μιλήσω

αρρώστια κατάντησε
κατακρεουργημένη ρήμα
που δε μπορείς να διώξεις,
παρα με το χέρι σου τ' αριστερό

Χείλη ξερά
διψούν για συνουσία ψυχών ανέπαφων
μόνο για να ελαφρύνει ο εαυτός,
μόνο για να πάψει να γελάει
ο καλικάντζαρος στον καθρέφτη

Κι όμως, το καναρίνι λένε
δεν έχει τ' αηδονιού το χρώμα,
μ' ακόμα ξεχωρίζει κίτρινο σαν κελαηδεί

Τελείωσε τώρα,
αρρώστια κατάντησε,
λέπρας πληγή στο στόμα μου.

Δε μπορώ να μιλάω, παρά να τραγουδώ