Ο δρόμος της μάθησης

Σήμερα το πρωί

μυρίζει διαφορετικά.

Απρίλιος μήνας.Τέλη.

Δε κελαηδούν τα πουλιά.

Τα χόρτα και τα δέντρα

μοιάζουν ξερά,

τραντάζονται στο φύσιμα

του ανέμου σα να ξέρουν.

Σα να λένε το αντίο.

Το χώμα όμως μύριζε

τροφή γι' αυτά. Ζωή.

Σ' εμένα η μυρουδιά

θύμιζε βροχερές ημέρες.

Σύννεφα ορκισμένα

να μας φωτίζουν το δρόμο.

Κι εμείς εκεί να κουβαλάμε

συμπράγκαλα , χωρίς να

φανταζόμαστε καν

τι θα κουβαλήσουμε

στο μέλλον.

Χειρότερο...

Σε τρείς βδομάδες δίνω,

αγχώνομαι, τελειώνω.

Μα και τότε δε θα ξέρω

τι με περιμένει.

Ούτε θα φαντάζομαι.

Ούτε θ' ανυπομονώ.

Μάλλον θα 'ναι η μυρουδιά

που θα μ' αποσπά.

Διαφορετική.

Αχ και να μουν πάλι

στην αρχή του δρόμου...

26/4/2010