Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Γι' αυτούς που ο χρόνος δε γιατρεύει...

Είναι φορές που θες να παντρευτείς
ένα όνειρο ζωής
έναν άνθρωπο
ένα ψέμα
ένα χέρι που σ' απελευθερώνει
μια αλήθεια που πότε πότε σε λυτρώνει

να νιώσεις λιγότερο άνθρωπος
και περισσότερο Θεος'
μα μόνο στο δικό σου κόσμο
μόνο στη ζωή που δικαιωματικά σου ανήκει
για να ευτυχείς μόνο πάνω στο δικό σου βάρος
και κανείς να μη ζητήσει το λογαριασμό...

...για να γίνεις πούπουλο
και το τσούξιμο των ημερών να περάσει.

Αλλά είναι τόσο δύσκολο
που όσο το σκέφτεσαι
ολοένα και δυστυχείς
γιατί όταν μικρός αποκτάς πληγές
μεγαλόνοντας
ολοι και όλα, ακόμα και συ
πατάς πάνω σ' αυτές

για να συνεχίσεις
είτε όχι, είτε το θες
για να ζήσεις
παιδί του μέλλοντος,
βρέφος του χθες.

Μα οι πληγές να πληθαίνουν...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου