Πρωίμιο

Κι όταν  βρεις κείνον τον άνθρωπο
που έστω
-τότε-
μεσ' το μυαλό σου
μεσ' την ανάγκη την πολλή
θα  πλάσεις
γι' αδελφή ψυχή σου,
θ' αρχίσεις ένα κλάμα ατέλειωτο'
σπαραξικάρδιο'
πρωίμιο μιας αφήγησης
δύσκολης,
αφού ήσουν
για όλους τους πόνους τους αφόρητους
των τόσων χρόνων η αχθοφόρος.
Κι αν όντως είν'  αυτός
για το οποίο τον προορίζεις,
είναι
δεν είναι η αδελφή περιστέρα σου,
αμήχανος θ' αναρωτιέται:
θα μιλήσεις επιτέλους
ή ν΄ αρχίσει τις ερωτήσεις;