Λαβωμένος μαχητής γένους θηλυκού

Κάπως έτσι σε περιμένω.
Γεμάτο πατρική στοργή κι αγάπη,
τιμιότητα, αγνή ψυχή, καλοσύνη'
λίγη απο την ανιδιοτέλεια του Θεού
για να μπορέσεις
να με δεχτείς στην αγκαλιά σου.
Ξέρεις, όλη μου τη ζωή
σε αντικαθιστούσα.
Για ν' αντέξω την απουσία σου.
Με έμψυχα και άψυχα όντα.
Άλλοτε με φανταστικούς ήρωες
που έπλαθα με το μυαλό μου,
άλλοτε με υπαρκτά είδωλα
με τη μορφή.... δε θα σου πω!
κι άλλοτε με ξύλινους,
χριστουγεννιάτικους καρυοθραύστες'
θα λεγες οτι είναι αρκετά θαρραλέοι
για ν' αντέξει το σπαθί τους
όλα μου τα ελαττώματα.

Φτωχέ,
-αφού κι εγώ φτωχή είμαι
χωρίς προικιά να γεμίζουν την καρδιά σου,
όπως γεμίζεις εσύ τη δική μου-

σε παρακαλώ
να ανεχτείς για λίγο αυτή την αδικία
μέχρι να σου γίνω ανυπόφορη
και να φύγεις.
Σε περίμενα τόσο πολύ.
Τόσο καιρό.
Με τόση λαχτάρα.
Δεν ξέρω γιατί η ευτυχία μου
εξαρτήθηκε τόσο πολύ από την ύπαρξή σου.
Μα σε περίμενα
και συνεχίζω να σε περιμένω
πριν κλείσω τα μάτια μου για πάντα.

Μην αργείς....ψυχοραγώ.
Σα λαβωμένος μαχητής
που απλά περιμένει να καταλήξει
από τα τραύματά του.