Περίεργη ιδέα

Περίεργη ιδέα η χθεσινή.
Αλλά ήτανε ωραία.
Μεσ' το μυαλό σαν ταινία μικρού μήκους'
πριν καν βγούμε το πρώτο μας ραντεβού
είχαμε συναντηθεί,
είχαμε βγει κάμποσες φορές ακόμη,
σε είχα ρωτήσει με θράσος
πότε θα ξαπλώσουμε μαζί
κι εσύ με κοίταγες έκπληκτος'
αναρωτιόσουν
πώς μιά τόσο μικρόσωμη νεαρή ύπαρξη
χωράει τέτοια
μα τέτοια λαίμαργη προστυχιά!
Και σιγά μην αρνιόσουν το γεύμα.
Και ήρθες και γδυθήκαμε
και ξαπλώσαμε
κι αγκαλιαστήκαμε'
ξύπνησα το πρωί και σε είδα δίπλα μου
μα χάθηκε όλο!
Ξύπνησα και σε τρόμαξα,
γιατί έκλαιγα από τους εφιάλτες
και χωρίς να σε ξέρω,
έπλασα το σώμα σου
γεμάτο αγάπη και στοργή για μένα.
Το κατάλαβες.
Γι' αυτό μ' αγκάλιασες.

Χωρίς να σε ξέρω, καθαρά για να θρέψω
τα δικά μου αισθήματα, τις δικές μου ανάγκες,
έζησα έναν μικροέρωτα, μια δική μου φαντασίωση.
Και χόρτασα αρκετά,
ώστε να προσπαθώ τώρα να τη διαλύσω
σαν να μην υπήρξε.