Μάτια που δεν βλέπονται..

Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται . . .

Χα, χα

Τι γλυκό ψέμα, μα τι πικρή αλήθεια.

Αργά χαμηλώνει το κεφάλι και αναστενάζει το μυαλό.

Βίαια ανεβοκατεβαίνει το στήθος και δάκρυα αίματος

χύνει η καρδιά.

Ο νους το αποδέχεται, μα η ψυχή μαυρίζει.

Πώς να σε ξεχάσω, μάτια μου, πες μου πώς;

Νομίζεις δε θέλω; Νομίζεις ότι μπορώ;

Δεν υπάρχει δε μπορώ, υπάρχει δε θέλω!

Α, ναι, ξέχασα μια διευκρίνιση, μάτια μου.

Εγώ θέλω να σε ξεχάσω, η καρδιά μου όμως όχι,

γι' αυτό κι εγώ δεν μπορώ.

Νομίζεις ότι σε κοροϊδεύω;

Ανόητε άνθρωπε, που την καρδιά μου βασανίζεις!

Δεν έχω δει τα μάτια σου, όχι ποτέ μου, μάτια μου.

Δεν έχω δει στο χρώμα τους να εμφανίζεται η μικρή

εικόνα του εαυτού μου.

Γι' αυτό, να σε λησμονήσω δύσκολο δεν μου είναι,

όχι δεν είναι.

Πώς θα μπορούσε όμως, πες μου πώς,

να σε λησμονήσει μια καρδιά,που έχει δει

τα μάτια της καρδιάς σου;

Έχει δει...έχει νιώσει.......

πότε τη θλίψη σου..πότε τη χαρά σου....

τις σκέψεις σου...τα όνειρά σου.

Ήταν χιλιόμετρα μακριά κι όμως μπορούσε, θαρρείς,

ν' ακούσει τους χτύπους της δικής σου καρδιάς.

Γι' αυτό μη με κρίνεις, μάτια μου, όχι μην τολμήσεις!

Τα μάτια στη μνήμη της καρδιάς, άμα χαραχτούνε

δεν σβήνουνε, δεν φεύγουνε, όσο κι αν οι μέρες περνούνε.

Εσύ να προσέχεις μάτια μου κι ο Θεός έχει,

εγώ θα σε θυμάμαι κι όσο κι καρδιά αντέχει

Σε σένα που με ξέχασες, μάτια μου.....