Για την Ειρήνη που «έφυγε»

Φίλη μου,ακριβή κι πολυαγαπημένη,
πικρή ήταν εκείνη η ώρα
που σου 'χε η μοίρα σου γραμμένη
μακριά μου να σε τώρα.
Ποιος άγγελος, ποιος Θεός
αποφάσισε στη γη να μας χωρίσει;
Ποιος δαίμονας, ποιος θνητός
θέλησε όλα να μας τα γκρεμίσει;
Τα σχέδια, τα όνειρά μας,
ανεκπλήρωτα κομμάτια μου θα μείνουν.
Οι σκέψεις, η συντροφιά μας,
ξεθωριασμένες ζωγραφιές θα σιγοσβήνουν.
Κενός ο νους, σιδερένια η καρδιά,
το σώμα μου παγώνει.
Παντού βελονιές, πουθενά γιατρειά,
η σκέψη μου ματώνει.
Το ξέρω πως εσύ δε φταις,
την ώρα σου δε την ορίζεις.
Μα ποιος φταίει τότε που πια δε καίς
και το χαμόγελό σου δε χαρίζεις;
Μα, δεν έχει σημασία, καλή μου,
ο χρόνος πια πίσω δε γυρίζει
κι υπόσχεση δίνω στη ζωή μου,
λουλούδι στην «κατοικία» σου ν' ανθίζει.
Ποτέ δε θα σε ξεχάσω
στη ζωή μου, ό,τι κι αν γίνει
κι αν ακόμη το μυαλό μου χάσω,
η ψυχή μου πιστή σε σε θα παραμείνει.
Ποτέ δεν έφυγες, μ' ακούς;
Ένα κομμάτι σου μέσα μου θα ζει
.Για λίγο το δανείστηκα, τ'ακούς;
Δε θα το κρατήσω για πολύ.
Θα στο δώσω πίσω κάποτε,
όταν ξανασυναντηθούμε
και δε θα μου λείπεις πια...


Για την Ειρήνη που «έφυγε» από αυτοκινητιστικό δυστύχημα και για τη φίλη της που δε θα τη ξεχάσει ποτέ..
Καλό ταξίδι Ειρήνη!