Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Ίσως το τελευταίο ποίημα που γράφω για σένα




Κάθε μέρα που περνάει


μέσα μου προσεύχομαι


όποιος Θεός κι αν υπάρχει,


όποια Τύχη κι αν κουβαλάς,


όποια Μοίρα κι αν σε βλέπει


να σε έχει πάντα καλά.




Κάθε ώρα που περνάει


μέσα μου παρακαλώ


να ναι ο ουρανός γαλάζιος,


να λάμπει ο ήλιος κίτρινος,


να μυρίζουν τα λουλούδια χρώματα


για να είσ' ευτυχισμένος.





Κάθε στιγμή που περνάει


μέσα μου εύχομαι


τα μάτια σου να με θαμπώνουν,


τα χείλη σου να με αγγίζουν,


τα χέρια σου να με χαιδεύουν


για να σε αγαπώ.




Κάθε μέρα, ώρα και στιγμή


ικετεύω,


ποτέ μακριά μου να μη φύγεις.


Αδύνατο, το ξέρω κι όμως


εκλιπαρώ,


αν είναι να 'ρθει θάνατος,


να είναι ο δικός μου,


τον δικό σου τα μάτια μου να μη δουν.




Βλέπεις στο πρώτο,


τον πόνο δε θα μπορώ νιώσω,


ενώ στο δεύτερο


δε θα μπορώ να τον αντέξω.





Τι εγωίστρια τελικά!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου