Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Κρυώνω

Κρυώνω.
Κάποτε μου είχες πει,
πως αν ποτέ ένιωθα το κρύο να διαπερνά κάθε ιστό
του σώματός μου,
θα ήσουν εκεί να με ζεστάνεις.
Πως αν ποτέ το χιόνι με στόλιζε στα λευκά,
όπως το κέικ που πασπαλίζαμε με ζάχαρη άχνη
στις γιορτές,
εσύ θα το έδιωχνες,
είμαι όμορφη και χωρίς αυτό,
έτσι είχες πει.
Κι όμως κρυώνω.
Κάθε δάκρυ σταλαγμίτης στο πρόσωπό μου,
κάθε ανάσα στιγμής βοριάς ανελέητος,
κάθε λυγμός πόνου καρδιάς ψίθυρος.
Κι όμως εγώ θα σε ζέσταινα
αγκαλιάς ζεστό κρασί θα σου πρόσφερα,
για να μην κρυώνεις, καλό μου.
Κι ας κρυώνω.
Έτσι κι αλλιώς, θερμές αγκαλιές τις χόρτασα,
τρυφερές υποσχέσεις που γυαλίζουν στο φως,
μα στο σκοτάδι πέτρες μουγκρίζουν."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου