Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Η τρελή




Ματωμένα χέρια, γεμάτα πληγές

κλείνουν τ' αυτιά μου πεισμωμένα

αποκαλύπτοντας μια εξίσου λαβωμένη

ψυχή, παραδομένη στη Μοίρα

της αδυναμίας της.

Δάκρυα φτηνά,παραμορφωμένα

δε βαριούνται ποτέ να κυλάνε

στο πρόσωπό μου'

πώς θα μπορούσαν άλλωστε;

Δε τους αντέχω άλλο.

Τα τελευταία γελοία χαστούκια τους,

θαρρείς ποτισμένα λογική

καθάρια με γαργαλάνε

και το παιχνίδισμα ως το στόμα

φτάνει, γέλιο μου χαρίζει βροντερό.

Μη με παρεξηγείτε ποτέ

άρχοντες του παρόντος,

μια τρελή που αρνείται

όσα έτοιμα της δίνετε

για να ψάξει μόνη της το παραπέρα

κακό δε κάνει σε κανένα

παρα μόνο στον εαυτό της.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου