Για την Ελίζα

Αγνό πρόσωπο ροζ φιλιού

η αρχοντιά σου, πεντάμορφη,

μα εν' αστεράκι σιγοτρέμει

στου φεγγαριού την άκρη...

Μη δίνεσαι, γλυκιά νεράιδα,

κράτησε την ανάσα σουγι' απόψε...

Ένα μπουκέτο φυσαλίδες

φύσηξαν τα παιδάκια δίπλα σου,

μα τα μάτια σου δεν άνοιξαν

ούτε όταν τ' άκουσες να κλαίνε...

Δεν το ξερες, μικρή Χιονάτη,

οτι το στέμμα που θα σε προστάτευε

στο τέλος θα σου φανότανε βαρύ..

Αλλά εσύ μη δίνεσαι απο τώρα,

κράτησε την ανάσα σου γι' απόψε

για να ραφτεί νυφικό ονειρεμένο,

ταίρι της τελευταίας σου άμαξας...

Ήρθε η ώρα Ελίζα...

άφησε την ανάσα σου να πλεύσει μακριά

γιατί ξέρω, καβαλάρισα,

πως πια τα σύννεφα ιππεύεις

και στεφάνι απο λευκά τριαντάφυλλα

είναι το κράνος που σε συντροφεύει...

Προσωπικά, την Ελίζα δεν την έχω δει ούτε σε φωτογραφία, αλλά η προσπάθεια μου ήταν για χάρη της Ελενίτσας και της Γιάννας, της μικρότερης απο τις τρεις αδελφές, μόλις οχτώ ετών...Η Ελίζα "έφυγε" πριν απο λίγους μήνες απο ατύχημα με μηχανή...ο συνεπιβάτης της είχε μερικά τραύματα, η Ελίζα όμως, παρόλο που φορούσε κράνος μπήκε σε κόμα και λίγες μέρες αργότερα άφησε την τελευταία της πνοή.....Ήταν μόλις εικοσιενός.Κανείς δεν ξέρει μέχρι σήμερα ποιός τους χτύπησε και με τι.

Καλό ταξίδι, γλυκιά νεράιδα...