Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

Στο πι και σι



"Computers used to take up entire buildings, now they just take up our entire lives."



Ένα pc όσα αγάπησα.

Λόγια...
Σκέψεις...
Ιδέες...
μπούκωσαν το μυαλό, γκρέμισαν τ' άπειρο
κι ακόμη σε θαμπώνουν.


Φίλος για όλες τις δουλειές,
πάντα εκεί όταν χρειάζεσαι.
Και μόλις γυρίσεις απ' το μέρος
να κλάψεις, που σε πικράναν οι κακοί,
στο σπίτι μπαίνεις με το 'να βήμα
και με τ' άλλο βρέχεις τα κουμπιά.

Όσο για μοιρασιές, δεν ακούω τίποτα!
Μας, Μας, Μας!
Κι οι φίλοι Μας είναι.
Τι να πεις πιστέ φίλε;
Σάμπως ζηλεύεις....

Όλα τα ξέρεις, καλωδιωμένε,
(πως λέμε προκομένε!)
Τίποτα δεν είχα ποτέ να σου διδάξω.
Τι θα μπορούσα, άλλωστε,
εγώ το ανθρωπάκι;;!

Μόνο πρόσεχε, δικιέ μου,
μη με τρομάζεις και πολύ
με το θόρυβο που κάνει η μηχανή σου,
μη σηκωθώ καμιά μέρα
και σου φύγω!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου